Wzgórze Zachariasza

„Wzgórze Zachariasza”

Miejsce to inspirowało młodego poetę, to tu powstał między innymi wiersz
Pożegnanie – w lesie koło Łubowic. Utwór ten pierwotnie nosił tytuł
„W ogrodzie zajęczym”, jego wersja ostateczna pojawia się w powieści
„Ahnung und Gegenwart” gdy Fryderyk (Joseph) przed wyjazdem z Łubowic
odwiedza bliskie mu miejsca:

Fryderyk pospiesznie przechadzał się po ogrodzie i jeszcze raz spoglądał
z góry na piękne doliny. Odwiedził także ciche, chłodne miejsce, w którym tak
często pisał wiersze i był szczęśliwy.
W mgnieniu oka napisał w swoim zeszycie następujące wersety:
O Täler weit, o Höhen …

W pamiętnikach poety znajdujemy również zapisy:

23 Wrzesień 1806
Biwak na Górze Zachariasza. Miły wieczór.

4 Grudzień 1806
Popołudniami z Góry Zachariasza wraz z Kleinem, śpiewając, podziwialiśmy rozciągający się
widok na panoramę Raciborza, ośnieżone pola i często tu przepływające statki.

Brat Josepha Wilhelm podczas pobytu w Łubowicach jesienią 1817 tak pisze:
„Papa jak zwykle siedział na ławce ogrodowej w altanie i patrzył na statki
z pełnymi żaglami na wodzie w pobliżu Łęgu, zmierzające w stronę Raciborza.
Powietrze ułożyło delikatne zasłony wokół Karpat, a słońce cudownie
rozświetliło rozległy jesienny krajobraz.
Wspomnienie z dawnych czasów poruszyło smutne serce”.

„Zachariaberg“
Dieser Ort inspirierte den jungen Dichter, hier entstand unter anderem das Gedicht
Abschied – Im Walde bei Lubowitz. Dieses Gedicht hatte ursprünglich den
Titel „Im Hasengarten“ die endgültige Fassung dieses Gedichts erscheint im
Roman „Ahnung und Gegenwart”,als Friedrich (Joseph), bevor er Lubowitz verlässt, schreibt so:

Friedrich machte noch eilig einen Streifzug durch den Garten und sah noch
einmal von dem Berge in die herrlichen Täler hinaus. Auch das stille, kühle
Plätzchen, wo er so oft gedichtet und glücklich gewesen, besuchte er.
Wie im Fluge schrieb er dort folgende Verse in seine Schreibtafel:
O Täler weit, o Höhen…

In den Tagebüchern des Dichters mehrmals finden wir die Einschreibungen:

23. September 1806
Lustlager auf dem Zachariäberge. Fröhlicher Abend.

4. Dezember 1806
Auch nachmittags mit Klein Gesang Aussichten vom Zachariäberge nach Ratibor
und den Schneegefilden und auf die häufig vorbeischwimmenden Schiffe.

Josephs Bruder Wilhelm, während seines Aufenthalts in Lubowitz, im Herbst 1817, schreibt folgendes:
„Der Papa saß wie gewöhnlich auf der Gartenbank im Lusthause und betrachtete die Schiffe,
die mit vollen Segeln auf dem Wasserspiegel bei Lenk ihren Lauf nach Ratibor richteten.
Die Luft webte feine Schleier um die Karpathen und die Sonne leuchtete wunderbar in die weite
herbstliche Landschaft.
Ein Blick aus alter Zeit schlug in das hoffnungslose Herz“.